வாடா மலர்

சந்தவசந்தக் கவிதை அரங்கதில் பாடப்பெற்றது !

பாடாக் கவிதை ஒன்றிங்கே
   பல்லக் கேறி பவனிவரும்
நாடாப் பரிசை எந்நாளும்
   நாடும் நெஞ்சம் நடனமுறும்
கூடா உணர்வும் அறிவோடு
   கூட முயன்று தத்தளிக்கும் !
வாடா மலராம் ஒன்றுமட்டும்
   வாழ்க்கை தந்து வாழ்த்திடுமே !

வாழ்வைத் தந்த அம்மலர்தான்
   வாய்மை என்னும் செம்மலர்தான்
ஆழ்ந்த ஞான மரத்தினிலே
   அதுவாய்ப் பூத்த நறுமலர்தான் !
சூழ்ந்த பொய்யின் துர்நாற்றம்
   சுருண்டு மாளக் காளித்தாய்
வாழ்த்தித் தந்த மலராகும் !
   வாய்மை வாடா மலராகும் !

குற்றம் நிகழும் வேளைகளில்
   குறைகள் முதலில் வென்றாலும்
சுற்றம், தூய்மை, மனசாட்சி,
   சூழல் இவற்றால் இறுதியிலே
வெற்றி தன்னைப் பிடிக்கின்ற
   வெள்ளை மலர்தான் உண்மைப்பூ !
கற்றோர் என்றும் சூடும்பூ
   கடமைக் கனியை நல்கும்பூ !

முல்லை கொன்றை பனியல்லி
   மொட்டுக் கமலம் இவையாவும்
பல்லைக் காட்டி முகிழ்ந்தாலும்
   பாழ்பட் டொருநாள் வாடிவிடும் !
சொல்லும் கவியும் பிழைசேரின்
   சொக்கி மயங்கி வாடிவிடும்
அல்லும் பகலும் அகத்தினிலே
   அரும்பும் வாடா உண்மைப்பூ !

வாய்மைப் பூவை நம்மெண்ண
   வனத்தில் நன்றாய்ப் பயிரிட்டால்
ஏய்க்கும் மாயை தீண்டாதே !
   என்றும் பொய்யே அண்டாதே !
காய்த்துப் பூத்துப் பசுமைதான்
   காட்சி கொடுக்கும் எழில்காண்போம் !
ஆய்ந்தால் பலன்கள் ஏராளம்
   அறிவு திறப்போம் ! உயர்வோமே !

-விவேக்பாரதி
18.04.2017