விவேக்பாரதி பக்கம்

யாருமில்லாதொரு சாலை - என் கால் நடமாடும் வேளை நெஞ்சில் போரின் மலை, கண்ணில் நீரின் அலை! நிலவுடன் பேச நடக்கின்றேன் - என் நிழலுடன் ஆடிக் களிக்கின்றேன்! மலர்கள் மலரும் மர்மக் கனவை மானுடக் கண்களில் காண்கின்றேன்! - ஒரு மகிழ்வின் கிரீடம் பூண்கின்றேன்! ஓய்ந்த தெருக்களின் கும்மாளம் - இடம் ஒதுங்கும் தெருநாய்ப் பட்டாளம் வேய்ந்த இருளை வென்று நடக்க வேக நடையில் உற்சாகம் - அதை வேண்டும் நெஞ்சம் இசைபாடும்! மீனும் நிலவும் துணையாக - ஒளி மின்னல் சொல்லில் உருவாக நானும் நடக்கும் நகரத் தெருவில் நல்லமைதி நிலையாக - நான் நடையிடு கின்றேன் தனியாக! கனவை ஆக்கும் மனம்தானே - அந்தக் கனவில் சிக்கி உழல்கிறது தினமும் வருடும் தென்றல் கூட புயலின் போது சுடுகிறது - அதைப் புத்தி பின்தான் உணர்கிறது! பூட்டு போடும் ஆசையொடு - நம் புரியா ஆட்டம் சாவியுடன்! ஆட்டும் கலைஞன்! ஆடும் பொம்மை ! ஆசைப் பூட்டு கயிறாகும் - அது அறுபடத் தெய்வம் முன்தோன்றும்!! -விவேக்பாரதி 30.03.2018

யாருமில்லாதொரு சாலை - என் கால் நடமாடும் வேளை நெஞ்சில் போரின் மலை, கண்ணில் நீரின் அலை! நிலவுடன் பேச நடக்கின்றேன் - என் நிழலுடன் ஆடிக் களிக்கின்றேன்! மலர்கள் மலரும் மர்மக் கனவை மானுடக் கண்களில் காண்கின்றேன்! - ஒரு மகிழ்வின் கிரீடம் பூண்கின்றேன்! ஓய்ந்த தெருக்களின் கும்மாளம் - இடம் ஒதுங்கும் தெருநாய்ப் பட்டாளம் வேய்ந்த இருளை வென்று நடக்க வேக நடையில் உற்சாகம் - அதை வேண்டும் நெஞ்சம் இசைபாடும்! மீனும் நிலவும் துணையாக - ஒளி மின்னல் சொல்லில் உருவாக நானும் நடக்கும் நகரத் தெருவில் நல்லமைதி நிலையாக - நான் நடையிடு கின்றேன் தனியாக! கனவை ஆக்கும் மனம்தானே - அந்தக் கனவில் சிக்கி உழல்கிறது தினமும் வருடும் தென்றல் கூட புயலின் போது சுடுகிறது - அதைப் புத்தி பின்தான் உணர்கிறது! பூட்டு போடும் ஆசையொடு - நம் புரியா ஆட்டம் சாவியுடன்! ஆட்டும் கலைஞன்! ஆடும் பொம்மை ! ஆசைப் பூட்டு கயிறாகும் - அது அறுபடத் தெய்வம் முன்தோன்றும்!! -விவேக்பாரதி 30.03.2018

ஒன்றான தேவியை ஓங்கும் மறைப்பொருளின் நன்றான நாயகியை நான்பாடக் - கன்றாவின் நாவாடு மாவென்னும் நல்ல தமிழ்போலும் பாவாடும் வன்மை படைத்தளித்தாள் - பூவாடும் (4) கொன்றை சடையானும் கோவிந்த னோடுமயன் நன்றாய்ப் பணியும் நலத்தழகி - மன்றாட வாயளித்த வல்லி வளர்கொங்கை தான்போற்றி தாயளித்த செல்வத் தமிழ்பாடும் - சேயெனக்குச் (8) சித்தியும் புத்தியும் சீவனார்த்த சக்தியும் பத்தியும் பாடலும் பல்லறிவும் - முத்தியும் மும்மைக்கு மிங்கே முகிழாத தன்மையும் அம்மையே நல்கி அடக்கிடுவாள் - எம்மையும் (12) வேதம்போல் பாடல் விரைவாய் எழுதவைத்துத் தீதெம்பால் அண்டாத் திணவுதந்தாள் - போதம்பால் கற்பனைப்பால் காட்சிப்பால் காணாத தெள்ளரிய சொற்பதப்பால் ஊட்டிச் சொலிப்புதந்தாள் - முற்பொழுதும் (16) ஓம்சக்தி என்றே உரைக்கும் இதழ்தந்தாள் நாம்சக்தி கொள்ளும் நலம்தந்தாள் - ஆம்சக்தி அண்டபகி ரண்ட அதிசயங்கள் யாவுமிங்கு விண்டெனக்குக் காட்டி விரித்திதுரைத்தாள் - கொண்டதெலாம் (20) அன்னாள் கொடையென் றறிவிப்பேன் எந்நாளும் பொன்னா ளவளென்று பூசிப்பேன்! - மன்னாள ஆசை நெருக்காமல் அன்பில் சறுக்காமல் பாசம் பிணைக்காமல் பார்த்திடுவாள் - ஓசைக் (24) கவிபாடி வாழக் கனல்

ஒன்றான தேவியை ஓங்கும் மறைப்பொருளின் நன்றான நாயகியை நான்பாடக் - கன்றாவின் நாவாடும் ஆவென்னும் நல்ல தமிழ்சொல்லிப்   பாவாடும் வன்மை படைத்தளித்தாள் - பூவாடும் (4) கொன்றை சடையானும் கோவிந்தன் நான்முகனும் நன்றாய்ப் பணியும் நலத்தழகி - மன்றாட வாயளித்த வல்லி வளர்கொங்கை தாம்போற்றி தாயளித்த செல்வத் தமிழ்பாடும் - சேயெனக்குச் (8) சித்தியும் புத்தியும் சீவனார்த்த சக்தியும் பத்தியும் பாடலும் பல்லறிவும் - முத்தியும் மும்மைக்கு மிங்கே முகிழாத தன்மையும் அம்மையே நல்கி அடக்கிடுவாள் - எம்மையும் (12) வேதம்போல் பாடல் விரைவாய் எழுதவைத்துத் தீதெம்பால் அண்டாத் திணவுதந்தாள் - போதம்பால் கற்பனைப்பால் காட்சிப்பால் காணாத தெள்ளரிய சொற்பதப்பால் ஊட்டிச் சொலிப்புதந்தாள் - முற்பொழுதும் (16) ஓம்சக்தி என்றே உரைக்கும் இதழ்தந்தாள் நாம்சக்தி கொள்ளும் நலம்தந்தாள் - ஆம்சக்தி அண்டபகி ரண்ட அதிசயங்கள் யாவுமிங்கு விண்டெனக்குக் காட்டி விரித்திதுரைத்தாள் - கொண்டதெலாம் (20) அன்னாள் கொடையென் றறிவிப்போம் எந்நாளும் பொன்னா ளவள

காற்றைக் கிழிக்கும் மர்மச் சத்தம் காதில் ஏறிப் பாயும் வேளை, ஊற்றைப் போலென் னுள்ளத் துள்ளே உவகை பொங்கி ஊறுங் காலை, வேற்றுக் கிரக வெளிச்சம் வந்தென் விழியி ரண்டை மேவும் போது மாற்றுக் கோண விழியில் பார்த்தால் வந்த தெங்கள் தமிழின் மாது! அவளாய் வந்தாள் அமுதச் செவ்வாய் அவிழ்த்தாள் இசையாள் அகத்தை நிறைத்தாள்! பவளக் கனிவாய் பணிவாய்த் திறந்து பாடல் புனைந்தாள் பார்த்துச் சிரித்தாள் தவழும் குழந்தை எனவும் மாறி தாலாட் டத்தான் கையிற் சேர்ந்தாள் கவிழும் சடையின் நங்கை யாகிக் காத லாகிக் காமம் இழைத்தாள்! தெள்ளத் தெளிந்த சந்தங் கொண்டும் தேறும் கவிதைத் தெறிப்பைக் கொண்டும் கொள்ளை இன்பங் கண்ட பெண்ணாள் குழந்தை என்னைக் குலவ வந்தாள்! அள்ளக் குறையா அடங்கா முத்தம் அறிவில் பாய்ச்சிக் கவிஞ னாக்கிக் கள்ளை மனத்தில் கனல வைத்துக் கவிதை என்றாள் ஆஹா என்றேன்! சொல்லற் கறியா சுவையு மானாள் சொக்கும் மதுவாய்ச் செவியில் தோய்ந்தாள் வல்லார் நாவில் வாழ்ந்த தேவி வணங்கும் என்னை வாரி அணைத்தாள் இல்லா இன்பப் புரியைக் கண்டேன் இயலைக் கண்டேன் இசையைக் கண்டேன் எல்லாம் நடத்தி எங்கோ நிறுத்தி என்கை வருடும் சிறுமி யானாள் செம்மைத் தமிழை மாந்தித் த

காற்றைக் கிழிக்கும் மர்மச் சத்தம் காதில் ஏறிப் பாயும் வேளை, ஊற்றைப் போலென் னுள்ளத் துள்ளே உவகை பொங்கி ஊறுங் காலை, வேற்றுக் கிரக வெளிச்சம் வந்தென் விழியி ரண்டை மேவும் போது மாற்றுக் கோண விழியில் பார்த்தால் வந்த தெங்கள் தமிழின் மாது! அவளாய் வந்தாள் அமுதச் செவ்வாய் அவிழ்த்தாள் இசையாள் அகத்தை நிறைத்தாள்! பவளக் கனிவாய் பணிவாய்த் திறந்து பாடல் புனைந்தாள் பார்த்துச் சிரித்தாள் தவழும் குழந்தை எனவும் மாறி தாலாட் டத்தான் கையிற் சேர்ந்தாள் கவிழும் சடையின் நங்கை யாகிக் காத லாகிக் காமம் இழைத்தாள்! தெள்ளத் தெளிந்த சந்தங் கொண்டும் தேறும் கவிதைத் தெறிப்பைக் கொண்டும் கொள்ளை இன்பங் கண்ட பெண்ணாள் குழந்தை என்னைக் குலவ வந்தாள்! அள்ளக் குறையா அடங்கா முத்தம் அறிவில் பாய்ச்சிக் கவிஞ னாக்கிக் கள்ளை மனத்தில் கனல வைத்துக் கவிதை என்றாள் ஆஹா என்றேன்! சொல்லற் கறியா சுவையு மானாள் சொக்கும் மதுவாய்ச் செவியில் தோய்ந்தாள் வல்லார் நாவில் வாழ்ந்த தேவி வணங்கும் என்னை வாரி அணைத்தாள் இல்லா இன்பப் புரியைக் கண்டேன்

கிழக்கென்னும் திசைக்கிண்ணம் வழியக் கொட்டும்     கிளர்ச்சிமிகு கதிரொளியாம் மதுவை வானம் வழங்கித்தான் தானுமுடன் பருகும் கோலம்     வனப்புடைய கண்களுக்குள் வனப்பைக் கூட்டும்! விழுகின்றான் எனமுன்னாள் நினைத்த வீரன்     வியப்பாக மறுபடியும் எழுதல் கண்டோம்! தொழுகின்றோம் தொழுகின்றோம் இயற்கைத் தேவைச்!     சோம்பரினால் வீழும்நிலை நீக்கு மாறே! உயிர்களுக்கு மாதாரச் சுருதி ஆகி     உயரத்தே தோன்றுகிற வெளிச்சக் கீற்றைக் கயிறாகத் திரிக்கின்ற கனவுக் கெல்லாம்     கவிதைதான் மூலதனம்! ஊருக் குள்ளே வெயிலாகி பனிநீக்கி வெளிச்சங் காட்டி     வேகமழைப் பொழிவுக்கும் வித்தாய் வாழும் ஒயிலானைத் தொழுகின்றோம் ஒழுக்கம் என்னும்     உச்சத்தை நமக்கள்ளிப் பாய்ச்சு மாறே! தானுமொரு விண்மீனாய் விரிந்தும், அண்டத்     தண்பரப்பைத் தன்மயமாய் ஆட்சி செய்தும், வானிலொரு மன்னன்போல் வளர்ந்து கொண்டே     வாழ்க்கைக்குத் துணையாகும் சத்தெல் லாமும் ஆனவரை நாமடையக் கரங்கள் நீட்டி     அளக்கின்ற செங்கதிராம் சூரி யன்றன் ஞானநிலை வாழ்த்துகிறோம் எம்மைப் பற்றும்     நடுக்கங்கள் போகவொளி நல்கு மாறே! இருளுக்குள் சண்டைகள் இ

கிழக்கென்னும் திசைக்கிண்ணம் வழியக் கொட்டும்     கிளர்ச்சிமிகு கதிரொளியாம் மதுவை வானம் வழங்கித்தான் தானுமுடன் பருகும் கோலம்     வனப்புடைய கண்களுக்குள் வனப்பைக் கூட்டும்! விழுகின்றான் எனமுன்னாள் நினைத்த வீரன்     வியப்பாக மறுபடியும் எழுதல் கண்டோம்! தொழுகின்றோம் தொழுகின்றோம் இயற்கைத் தேவைச்!     சோம்பரினால் வீழும்நிலை நீக்கு மாறே! உயிர்களுக்கு மாதாரச் சுருதி ஆகி     உயரத்தே தோன்றுகிற வெளிச்சக் கீற்றைக் கயிறாகத் திரிக்கின்ற கனவுக் கெல்லாம்     கவிதைதான் மூலதனம்! ஊருக் குள்ளே வெயிலாகி பனிநீக்கி வெளிச்சங் காட்டி     வேகமழைப் பொழிவுக்கும் வித்தாய் வாழும் ஒயிலானைத் தொழுகின்றோம் ஒழுக்கம் என்னும்     உச்சத்தை நமக்கள்ளிப் பாய்ச்சு மாறே! தானுமொரு விண்மீனாய் விரிந்தும், அண்டத்     தண்பரப்பைத் தன்மயமாய் ஆட்சி செய்தும், வானிலொரு மன்னன்போல் வளர்ந்து கொண்டே     வாழ்க்கைக்குத் துணையாகும் சத்தெல் லாமும் ஆனவரை நாமடையக் கரங்கள் நீட்டி     அளக்கின்ற செங்கதிராம் சூரி யன்றன் ஞானநிலை வாழ்த்துகிறோம் எம்மைப் பற்றும்     நடுக்கங்கள் போகவொளி நல்கு மாறே!