விவேக்பாரதி பக்கம்

மார்ச். 01, 2019 -  போதிமரம், சித்தார்த்தன், புத்தன், ஞானம் இவற்றை அடித்துத் துவைத்துப் பிழிந்து சாயம் உலர்த்திப் போட்டிருக்கும் புத்தகம் “சித்தார்த்தனாகும் புத்தன்கள்”. ஏழெட்டு மாதங்கள் தவமாய்த் தவம் கிடந்து இந்தப் புத்தகம் வெளிவந்திருக்கிறது என்றால் எத்தனை வெட்டல் ஒட்டல்களைக் கடந்து வந்திருக்கும் என்று நம்மால் யூகிக்க முடிகிறது. ஆனால் மற்ற புத்தகங்களைப் போல ஓரிரவில் கடந்து சென்றுவிட முடியாத அடர்த்தி பக்கத்திற்குப் பக்கம் வலுக்கிறது. இடையிலோ, தொடக்கத்திலேயோ, நிறைவிலோ நம்மை ஒருகணம் புத்தக வரிகளை மறந்து அகவரிக்குள் பயணப்பட வைக்கும் கவிதைகள். நான்கே நான்கு கதாப்பாத்திரங்களைக் குழந்தை விளையாடும் பொம்மை ராஜாங்கத்தைப் போல மாற்றிமாற்றி நண்பனாய், சேவகனாய், அரசனாய், அடிமையாய், கேள்வியாய், விடையாய் போட்டு உருட்டி எடுத்து நம்மையும் தன்னுடன் இழுத்துக்கொண்டே போகிறது இந்தப் புத்தகத்தின் மூலம் தான் பிறந்தாகச் சொல்லிக் கொள்ளும் “சிபு” என்கிற குழந்தை. ஆரம்பத்திலேயே நம் அகத்தை வென்று விடுகிறார் சிபு, “இந்தப் புத்தகத்தில் புத்தர் உட்பட மனிதர்கள் யாரும் துன்புறுத்தப்படவில்லை” மற்றும் “கற்பனைகளைத் தவிற மற

வாருங்கள் , வணக்கம் என்று வந்ததும் புன்னகை தவழ வரவேற்கும் ஓலா அல்லது ஊபர் ஓட்டுநரை நீங்கள் உங்கள் வாழ்க்கையில் என்றாவது சந்திக்க நேர்ந்தால் அது அவராகத்தான் இருக்கும் . கருத்த , மெலிந்த உடல் , கம்பீர மீசை , கருணை தவழும் கண்கள் , மனம் போல வெளுத்த ஆடை என்று அனைத்து லட்சணங்களும் பொருந்திய ஒரு ஓட்டுநராக அவர் தென்படுவார் . அவசரம் என்றால் எங்கே வாகன நெரிசல் குறைவு என்பதை அறிந்து , அவருக்கு மிகவும் சுற்றான பாதை என்றாலும் கொண்டு சேர்க்கும் வல்லவராக , சில சமயங்களில் குறிப்பிடப் பட்டிருக்கும் பயணச் செலவில் சில காசுகள் குறைந்தால் " அட பரவால்ல , இருக்குறத கொடுங்க " என்று அவர் நம் வண்டியில் ஏறியது போலப் பாசமாய்க் கேட்கும் நல்லவராகவும் , எந்த இடத்தில் அவருக்கு வந்து சேரும் பயணக்கார எஜமானர்கள் துன்புறுத்தினாலும் , வற்புறுத்தினாலும் , இன்பம் தந்தாலும் தன்னிலையை மறக்காத , துறக்காத ஒரு சித்தநிலை உள்ளவராகவும் அவர் காணப்படுவார் . அவரது திருப்பெயர் எதுவாக இருப்பினும் கவலை இல்லை என்று நான் அவருக்குச் சூட்டியிருக்கும் சிறு பெயர் “ மனு ”. இந்த மனு என்ற சொல்லும் அவரது வாயிலிருந்தே தான் எனக்குக் கிடை

வாருங்கள் , வணக்கம் என்று வந்ததும் புன்னகை தவழ வரவேற்கும் ஓலா அல்லது ஊபர் ஓட்டுநரை நீங்கள் உங்கள் வாழ்க்கையில் என்றாவது சந்திக்க நேர்ந்தால் அது அவராகத்தான் இருக்கும் . கருத்த , மெலிந்த உடல் , கம்பீர மீசை , கருணை தவழும் கண்கள் , மனம் போல வெளுத்த ஆடை என்று அனைத்து லட்சணங்களும் பொருந்திய ஒரு ஓட்டுநராக அவர் தென்படுவார் . அவசரம் என்றால் எங்கே வாகன நெரிசல் குறைவு என்பதை அறிந்து , அவருக்கு மிகவும் சுற்றான பாதை என்றாலும் கொண்டு சேர்க்கும் வல்லவராக , சில சமயங்களில் குறிப்பிடப் பட்டிருக்கும் பயணச் செலவில் சில காசுகள் குறைந்தால் " அட பரவால்ல , இருக்குறத கொடுங்க " என்று அவர் நம் வண்டியில் ஏறியது போலப் பாசமாய்க் கேட்கும் நல்லவராகவும் , எந்த இடத்தில் அவருக்கு வந்து சேரும் பயணக்கார எஜமானர்கள் துன்புறுத்தினாலும் , வற்புறுத்தினாலும் , இன்பம் தந்தாலும் தன்னிலையை மறக்காத , துறக்காத ஒரு சித்தநிலை உள்ளவராகவும் அவர் காணப்படுவார் . அவரது திருப்பெயர் எதுவாக இருப்பினும் கவலை இல்லை என்று நான் அவருக்குச் சூட்டியிருக்கும் சிறு பெயர் “ மனு ”. இந்த மனு என்ற சொல்லும் அவரது வாயிலிருந்தே தான்