விவேக்பாரதி பக்கம்

-இன்று பிரதோஷம்-  உள்ளும் புறமும் ஆனவரம்    உள்ளத் துக்குள் ஜீவசுரம் கள்ளும் கனலும் ஆனதயை    கவிதை இசையென் றானசுகம் தள்ளும் அலையும் மணலுமவன்    தமிழும் தெய்வ மொழியுமவன் பிள்ளை அன்னை தோழனவன்    பித்தன் சடையன் ஆதிசிவன்! ஒற்றைக் கையில் மழுவேந்தி    ஒற்றைக் கையில் மானேந்தி மற்றும் உடலில் பெண்ணேந்தி    மலர் முகத்தில் நகையேந்தி சற்றும் மாறா வெளுப்பேந்தி    சரியும் குழலில் நதியேந்தி நெற்றிக் கண்தீ ஏந்துபவன்    நீதித் தலைவன் ஆதிசிவன்! தவமும் இவனுக் கொருவாழ்க்கை    தமிழ்ச் சங்கத்தில் தலைவாழ்க்கை கவலை இன்றி உமையுடனே    களிக்கும் நடனம் ஒருவாழ்க்கை திவலை கசியும் அடியார்க்குத்    திருத்தாள் சேர்க்கும் ஒருவாழ்க்கை சிவனே என்று வாழுபவன்    சித்தந் தெளிக்கும் ஆதிசிவன்! அரவம் கழுத்தில், மதிசடையில்,    அன்பர் உளத்தில், விடையடியில், பரவும் நஞ்சு நடுமிடற்றில்,    பகைகொல் சூலம் இடத்தருகில் அரனே என்றால் வருகிறவன்     அழுதால் உடனே அணைக்கிறவன் குருவின் குருவாய் அருளுபவன்    குருவிக் கருள்செய் ஆதிசிவன்! தியானம் காட்டும் சிவரூபம்    தர்மம் காட்டும் சிவரூபம் கானம் காட

நண்பர் தாமல் கோ. சரவணனுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது கனன்ற கவிதை! என் கவிதை என்னெனக் கேட்கின்றாய்! அது காலத்துக்கோர் எழுத்துருவம்! என் கண்ணில் பிறந்து காற்றில் தவழ்ந்துன் காதில் சொட்டும் தேனமுதம்! விண்ணகத்திலோர் மந்திரத் தொணி மீட்டி எடுத்தால் அதுகவிதை! - ஒரு வீணை நரம்பென இதய வரம்பினை விரல்கள் உரசப் புதிய இசை! எண்ணகத்திலோர் எரிமலைத் தழல் எடுக்கும் பொழுதில் மலரினங்கள் - இது எத்தனை முறைகள் வெட்ட வெளிக்குள் எட்டிப் பார்க்கும் அற்புதங்கள்! என் கவிதை என்னெனக் கேட்கின்றாய்! அது காலத்துக்கோர் எழுத்துருவம்! என் கண்ணில் பிறந்து காற்றில் தவழ்ந்துன் காதில் சொட்டும் தேனமுதம்! தனிமையில் மனம் அந்தரங்கத்தைத் தான் மறந்தொரு தரையினிலே - வெறும் தாளும் கோலுமாய் முணுமுணுப்பதும் சரிந்து புரள்வதும் பார்த்தவுடன், தினந்தினம் வரும் தென்றல் தமிழெனும் தெய்விகத்துடன் உரசுகையில் - பொறி சீறி எழுந்திடும் அந்தக் கணத்தினில் தெய்வங்கள் என்றன் வார்த்தைகளே! என் கவிதை என்னெனக் கேட்கின்றாய்! அது காலத்துக்கோர் எழுத்துருவம்! என் கண்ணில் பிறந்து காற்றில் தவழ்ந்துன் காதில் சொட்டும் தேனமுத

Artist KULDEEP SINGH Paintings வருவாய் என்றால் உடனே நீயும்    வந்திருக்க வேண்டும்! பிரிவாய் என்றால் இந்தக் கணமே    பிரிந்து போக வேண்டும்! சரிவாய் என்றால் இந்நொடி யேநீ    தாழ்ந்து வீழ வேண்டும்! பெரிதாய் வளர்வாய் என்றால் உடனே    பெரிய தாக வேண்டும்! மலர்நீ என்றால் உன்னைச் சுற்றும்    வண்டு போலென்னை வை மலைநீ என்றால் உன்மேல் தூறும்    மழையின் முகிலாகச் செய் சிலைநீ என்றால் உன்னை மூடும்    சிறிய துணியாகிறேன்! வலையானாலும் உன்னோ டுரசும்    வாலை மீனாகிறேன்! எதுவானாலும் உடனே உடனே     எடுத்த செய்கை முடி! அதுவரை தாங்க மாட்டேன் கனவே    அழுது மடிவேனடி! மூச்சைப் பிடித்து மூழ்கிக் குளித்து    முனைந்து பார்த்த போது நீச்சல் முடிந்த கணத்தில் நானோர்    நீண்ட கரையில் தனியாய்! ஆச்சர் யந்தான் கனவே அங்கே    ஆட்கள் யாரும் இல்லை பேச்சுக் கல்ல ஏச்சுக் கேனும்    மனிதர் எவரும் இல்லை தவித்தேன் துடித்தேன் தனியாய்ச் சிரித்தேன்    தமிழில் கூட அழுதேன்! கவித்தேன் சுவைக்க ஒருத்தர் இல்லை    கண்ணில் நீரை உகுத்தேன் அவத்தை தீரத் துடித்தேன் வியர்த்தேன்    அடுத்த கணம் உணர்ந்தேன் குவித்

-12.01.2020 கல்கி இதழில் வெளியான கட்டுரை- ஒரு பட்டனைத் தட்டினால் அரைமணி நேரத்தில் கார் வரும். வீட்டிலிருந்து ஆர்டர் செய்தாலே சாப்பாடு வரும். உள்ளூர்ச் சந்தை முதல் உலகச் சந்தை வரை இருக்கும் எத்தனையோ பொருட்கள் நாம் இருக்கும் இடத்துக்கே வரவைக்க முடியும். இவை எல்லாம் ஸ்மார்ட்போன் ஆளும் இந்த நவீன காலம் நமக்குக் கொடுத்திருப்பவை. இவற்றை யெல்லாம் செய்வது, ஆப் எனப்படும் செயலி. சாப் பாடு வரவழைப்பதிலிருந்து திரைப்படம் பார்ப்பது வரை அனைத்துக்கும் இப்போது செயலிகள் கண்டு பிடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவற்றால் மக்களின் வாழ்க்கை எளிமையாகியிருக்கிறது. இன்றைக்கு ஸ்மார்ட்போன் இல்லாத வீட்டையோ, ஆப் தெரியாத குழந்தைகளையோ காண்பது அரிது.  இந்தத் தொழில்நுட்ப மேம்பாட்டைச் சரியாகப் பயன்படுத்தியிருக்கிறது தமிழகக் காவல்துறை. ‘காவலன் எஸ்.ஓ.எஸ். ஆப்’ மூலம் மக்களின் பிரச்னைகளுக்கு ஒரு விரலைத் தொட்ட மாத்திரத்தில் விரைந்து செல்லும் திட்டத்தைக் காவல்துறையினர் உருவாக்கியுள்ளனர். இரவில் தனியாக நடந்து  செல்லும்போதோ, வீட்டில் தனியாக இருக்கும் போதோ, ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் ஏதேனும் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகு

காலையிலே இனம்புரியா அமைதி! அந்தக் காரணமாய் உதிக்கின்றது இந்தப் பாட்டு! பேரமைதி என்றிதையா சொல்லு கின்றாய் பெரும்யுத்தம் நிகழ்வதற்கே இதுமுன் னோட்டம் காரணமே இல்லாத புயலாம் இந்தக் கவிதைவரும் முன்னாலே சிரிக்கும் வானம்! ஓரணியாய் வார்த்தைகளும் ஓய்வே இல்லா ஒய்யாரக் கற்பனையும் ஒன்றாய்க் கூடி நேரெதிராய்ப் போர்புரியும் முன்னே கொஞ்சம் நெஞ்சக்க ளத்திடையே அமைதிச் சத்தம்! எண்ணங்கள் என்கின்ற கல் படாத எந்தவொரு சலனமுமே தீண்டி டாத தண்ணீரின் ஞானநிலை கனவுத் தேவன் சந்நிதியில் சொல்லின்றி கிடக்கும் கோலம்! வண்ணநடம் காண்கின்ற குழந்தை போலும் வடிவழகைக் காண்கின்ற நெஞ்சம் போலும் கண்களிலே ஓரத்தில் கண்ணீர்த் தேக்கம் கழல்கின்ற முத்திரைகள் படைக்கும் காலை! ஓடத்தே ஒருபயணம் போகும் போதும் உயரத்தே ஒருமலையில் ஏறும் போதும் காடென்னும் காவியத்துள் நுழையும் போதும் கண்மூடி மனம்மூடித் தூங்கும் போதும் பாடலென நெஞ்சுக்குள் சத்தம் இல்லாப் பகற்பொழுதில் மரத்தடியில் சாயும் போதும் வேடத்தைக் கலைக்கின்ற குணத்தின் வண்ணம் வெளித்தோன்றா சிறுஞானம் இந்தச் சத்தம் இதனைப்போய் அமைத