விவேக்பாரதி பக்கம்

எந்தக் கைகள் நமக்காக    ஏந்தா ததெல்லம் ஏந்திடுமோ? எந்தக் கால்கள் நமக்காக    எல்லா தூரமும் தாண்டிடுமோ? எந்தக் கண்கள் நமக்காக    எல்லாம் எளிதெனப் பார்த்திடுமோ அந்தக் கை,கண், வாய்க்கெல்லாம்,    அன்பில் ஆயிரம் முத்தங்கள்! விழைவில் உயர்வார் எல்லாரும்    விருப்பப் படியே வாழ்கின்றார்! தழைப்பில் உயர்ந்தார் அவர்கூட    தம்முன்னோர்போல் வாழ்கின்றார்! அழைக்கா துதவும் மழைபோல    அனைத்தும் உலகில் செய்கின்ற உழைக்கும் மக்கள் வாழ்வென்ன?    உணர்ந்து வார்க்கும் முத்தங்கள்! காலை வாசற் கட்டினிலே    காத்தி ருக்கும் பால்பாக்கெட், மூலைத் தெருவில் ஞாயிறிலும்    முழுதும் இயங்கும் சிறுகடைகள், வேலை விடுப்பே இல்லாமல்    விரைந்து கிடைக்கும் மருத்துவங்கள், சாலை காக்கும் காவல்கள்,    சமர்த்தாய் இயங்கும் வாகனங்கள், நாட்டு நடப்பை வீட்டுக்குள்    நல்க வந்த ஊடகங்கள், காட்டு வயலைப் பண்படுத்தி    கதிரை அறுக்கும் பக்குவங்கள், ஓட்டுநர்கள் ஆகையிலே    ஓடும் நமது வாழ்க்கைகள் நாட்டில் உழைக்கும் அனைவருக்கும்    நயந்து சேர்க்கும் முத்தங்கள்! எவரில் லாமல் வையத்தில்    எதுவும் இங்கே அசையாதோ,

தனிமைநேரத் துணைநமக்குப் புத்த கங்கள்    தாள்வடிவில் உலகங்கள் புத்த கங்கள் மனதுகளின் காண்ணாடி புத்த கங்கள்    வாழ்க்கைக்குக் குருவிந்தப் புத்த கங்கள் கனவுகளின் காகிதங்கள் புத்த கங்கள்    கருத்துகளின் சினிமாக்கள் புத்த கங்கள் நினைவுக்கும் எட்டாத கற்ப னைகள்    நிகழ்த்துகிற மாயாவி புத்த கங்கள்! புத்தகத்தை நம்கையில் எடுக்கும் போதே    புதுச்சிறகு நம்முதுகில் தோன்றக் கூடும்! புத்தகத்தின் வாசனையை நுகரும் போதே    புலராத இளவானின் வாசம் தோன்றும்! புத்தகத்தின் ஸ்பரிசத்தைத் தீண்டும் போதே    புல்தரையின் பனிஸ்பரிசம் போலத் தோன்றும்! புத்தகங்கள் நம்முடன்தான் இருக்கும் போதே    பூமியினை வென்றசுகம் கிடைக்கும் அன்றோ! வாருங்கள் புத்தகத்தைக் கையெடுப்போம்    வாருங்கள் புத்தகத்தில் மூழ்கிப் போவோம் வாருங்கள் அதில்நீந்தி முத்தெடுப்போம்    வாருங்கள் புத்தகவானில் மிதப்போம் பாருங்கள் கையிருக்கும் புத்தகங்கள்    பலமுகில்கள் கையிருக்கும் புத்தகங்கள் காரணங்கள் தேவையில்லை நாம் படிக்க    காரணங்களா தேவை நாம் பறக்க?? -விவேக்பாரதி 23.04.2020

யாருக்காக கூவுகிறாய்  ஆண்மயிலே   உன் தனிமையிலே!  தேனுக்காக ஏங்கி ஏங்கி       தேடு கின்ற வண்டுபோல்  மானுக்காக மருண்டு கொண்டே       மண்ணில் வாழும் புல்லைப்போல்  நானும் இங்கே அவளைத் தேடி       நாட்கள் தீய வீழ்கிறேன்  ஏனோ வந்தேன் ஏனோ செல்வேன்       ஏக்கத்தோடு வாழ்கிறேன்  மாலை நேரம் ஆக ஆக       மனதுக் குள்ளே போர்க்களம்  காலை வைக்கும் வெளியில் எங்கும்        காற்றில் உன்றன் பேர்வரும்  ஆளைத் தேடி அலையும் நெஞ்சம்       அடங்கும் நாளைக் கேட்கிறேன்  வேளை எல்லாம் பாடிப் பாடி       வேதனைகள் தீர்க்கிறேன்!  நெஞ்சம் தாண்டி வழியும் கண்ணீர்        நெறுக்கி வைக்கப் பார்க்கிறேன்  பஞ்சைப் போலே திரிந்த கனவு       பாதுகாத்து வைக்கிறேன்  அஞ்சுகத்தின் குரலைக் கேட்க       ஆவி வீங்கிக் கிடக்கிறேன்  கொஞ்ச மில்லை என்றன் சோகம்       கொஞ்சம் பாடி வைக்கிறேன்!! #மௌனமடி நீயெனக்கு   –விவேக்பாரதி  21.04.2021

நொடிமுள் துடிக்கும் சத்தம் எல் லாம்       இடியின் முழக்காய்க் கேட்கும் -  என்       இதயக் கூட்டைத் தாக்கும்! அடிநீ  இல்லா  இரவினில் எல்லாம்      அடிகள் நெஞ்சைப் பேர்க்கும் - இ தன்       அடி புரியாதே யார்க்கும்!  கண்கள் மூடக் காட்சி யெல்லாம்       கன்னி உருவில் நெருக்கும் - அது        காட்டுப் போரை நிகழ்த்தும்  எண்ணம் எங்கும் ஏங்கும் காதல்       எப்படியோ அடம் பிடிக்கும் - என்        ஆவியும் அதனால் துடிக்கும்!  சும்மா இருந்த மனதைக் கீறி       ரணமாக் குவதே வழக்கம் - இது       காதல் செய்யும் புழக்கம்  அம்மா தேவி பொறுப்ப தில்லை       அருகில் வரும்நாள் வரைக்கும் -  நான்       வாழும் பொழுதும்  வலிக்கும்!! #மௌனமடி நீயெனக்கு  -விவேக்பாரதி 20.04.2020       

போதுமடி வெண்ணிலவே நீசிரிப்ப தெ ல்லாம்  போதுமடி கார்முகிலே பரிகசிப்ப தெ ல்லாம் காதலில்லாக் காரணத்தால் தான் வறண்டு வீழ்ந்தேன்  மாதுமிலா இவ்விரவில் மண்மூட வா ழ்ந்தேன்  அவளில்லா ராத்திரிகள் பலகழித்தே ன் உண்மை  அவளில்லா பகற்பொழுதும் கழிந்ததெ லாம் உண்மை  அவளில்லா திவ்விரவு மட்டுமொரு மு ள்ளாய்  கவிதைவரும் கழுத்துவளை இறுக்கு வதும் ஏனோ?  உலகமிங்கே இயங்கிவிட நான்மட்டு ம் நின்றேன்  மலர்வாசத் துக்கேங்கும் வண்டாகி  நின்றேன்  பலகதைகள் பலகனவு பலவுரைகள் பேசி   விலகியபல் லிரவைப்போல் இவ்விரவோ  இல்லை  இந்நிலவும் இவ்விருளும் அவள்நி னைவைக் கூட்ட  இந்நிலைமை எதுவரைக்கும் இடிகொடு க்கும் தாக்க?  இந்நிலமை எத்தனைநாள் நீடிக்கும்  அறியா  தெந்நிலமை கரைசேர முந்தும்கடை அ லையாய்!  நெஞ்சத்தில் ஏனிந்தச் சோகத்தின்  எச்சம்  மஞ்சத்தில் அவளின்றி நேருப்பேதா ன் மிச்சம் நஞ்சைப்போல் இக்காற்று நாவறட்சி  செய்ய  பஞ்சைப்போல் என்மனது காற்றோடு போ க  ஏங்குகுறேன் அவளின்றி ஏமாந்து ப டுத்தேன்  வீங்கியவென் நெஞ்சத்தில் பெண் மனதைத் தரித்தேன்  தாங்கியதும் தளர்த்ததுவும் கா தலதன் விந்தை  தூங்கிவிழப் பார்க்கின்றேன் து ரத்துதுவே கண்ணீர்!! #மௌனமட

கன்னமென்னும் பன்னெனக்கு வேணுமடி தங்கம்       காதெனுமோர் தேன்பஞ்சு வேணுமடி தங்கம்  சின்னயிதழ் என்னும்பழம் வேணுமடி தங்கம்       சரியாகச் செய்தவிழி வேண்டுமடி தங்கம்  பொன்னிழைத்த கழுத்துவளை வேணுமடி தங்கம்       பொல்லாத மார்பணைகள் வேணுமடி தங்கம்  எண்ணாத இடைநெளிவு வேணுமடி தங்கம்       எல்லாமே எனக்கென்று சொன்னால் வசந்தம் தெரியாத கலைசொல்ல வேணுமடி தங்கம்       தேர்வுவைத்துச் சோதிக்க வேணுமடி தங்கம்  புரியாத விழிபாஷை வேணுமடி தங்கம்       புன்னகையோ பலமூட்டை வேணுமடி தங்கம்  சரிவான கருங்குழலும் வேணுமடி தங்கம்       சந்தோஷ மணமதிலே வேணுமடி தங்கம்  உரிப்பானை வெண்ணெய்நீ வேணுமடி தங்கம்       உரிமையிவை நானடைய என்றால் வசந்தம் டேயென்று நீயழைக்க வேணுமடி தங்கம்       தேயாத நிலவுமுகம் வேணுமடி தங்கம்  தாயென்று நீதாங்க வேணுமடி தங்கம்       நம்பிள்ளை உன்போலே வேணுமடி தங்கம்  வாயொன்றில் வாய்வைக்க வேணுமடி தங்கம்       வாழ்க்கையெனும் வாழ்த்துமதில் வேணுமடி தங்கம்  காயென்னும் உன்மூக்கும் வேணுமடி தங்கம்       கட்டாயம் எனக்கென்றே சொன்னால் வசந்தம் எனக்குமட்டும் நீயென்று வேணுமடி தங்கம்       என்றும்நான் உனக்கென்றே வேணுமடி

காலை சீக்கிரமே எழுந்துவிட்டேன். புதிதாகக் கற்றுவரும் யோகாசனங்களைச் செய்து முடித்து, அமைதி நிலையான சவாசனத்தைத் தொட்டேன். பெரும் மூச்சிரைச்சலுடன் இருந்த காலை நிசப்தத்தில் ஆழ்ந்தேபோனேன்.  சரசரவென விழுந்ததை அப்படியே பொறுக்கி அள்ளித் தளைபார்த்து வைத்துவிட்டேன்.  கடந்த இரு வாரங்களாக நான் செய்துவரும் யோகாசன பயிற்சிகளில் இன்று கண்டதுதான் பெரிய அனுபவம்...  நீண்டு சுழலுமொரு நீள வளையத்தில்  மீண்டுமீண்டு சென்று மிரளுகிறேன் - தூண்டிய  சக்தியைக் காணோம்! சடுதியில் நான்கண்ட  முக்திக்குப் பேரோவென் மூச்சு!  மூச்சுவிடும் போதும் முனைத்திரியில் தீயெரியும்  ஆச்சர்யம் காணல் அமிர்தமடா - பேச்சிழந்து  பாய்ச்சலிடும் உள்ளம் படுத்திருக்கும் போதுவரும்  காய்ச்சலிலே தோன்றும் கவி! கவிழ்த்தியே வைத்த கனற்குடம், நெஞ்சில்  தவிக்கையில் ஊறுந் தமிழ்போல் - செவிகளுக்குள்  யாரும் இசைக்காத ஏதோ சுருதியொன்று  போரே நிகழ்த்திடுமிப் போது!  போதைச் சுகந்தானா? போய்வந்த விண்ணழகுப்  பாதைச் சுகந்தானா? பாட்டுகளா? - காதில்  இனிக்கவென் மூச்சே இசையாக, தேகக்  கனத்தைநான் நீத்த கணம்! கணந்தோறு

இரட்டை நாக பந்தம் என்பது சித்திரக் கவிகளுள் ஒன்று. ஒரு நேரிசை வெண்பாவும் ஒரு இன்னிசை வெண்பாவும் புதைந்து கிடப்பது இந்த இரட்டை நாக பந்தம்! நேரிசை வெண்பா : (சைவம்) ஈசனடி யாக வணிய வுலவியே மாசுறு தீவிடந் தொட்டபடி - தேசுறும் பாம்பே சிவனி னடியாள் மனையினுள் போம்பணி யாஞ்சிந்தை போக்கு! கருத்து: ஈசனின் திருவடிவில் ஓரங்கமாக ஆக, அவர் எடுத்து அணிய அவர் தோள்களில் உலவியபடியே, மாசு நிறைந்த அவர் கழுத்தின் தீய விடத்தினைத் தொட்டு உரசியபடி மின்னிக்கொண்டு இருக்கும் பாம்பே! சிவனின் திருவடி ஆள்கின்ற (அல்லது) சிவனின் அடியாள்(ர்) வாழ்கின்ற மனைக்குள் நீ போகும் படியாக எந்தப் பணி இருந்தாலும், அந்த சிந்தனையை உடனேயே போக்கு!  (’’சிவனடியார்கள் வீட்டுக்குள் நுழைந்து அநாவசியமாக அவர்களை பயமுறுத்தாதே!’’ என்பது சொல்லவந்த முடிபு) இன்னிசை வெண்பா : (வைணவம்) வாசவனச் சின்னகை தேடிநாட கஞ்செய்து நாசம்பட் டஞ்சி வுயிரடக் கும்நாக! மேனி புனல ரியடியார் சேரிடம் மான வபயம்நீ போற்று ! கருத்து:  வாசு என்று அழைக்கப்படுகின்ற திருமால், உன்னுடைய வாலைத் தமது சிறிய கரங்களால் பிடிக்க வேண்டும

பாட வைத்ததும் நீதான் - என்னைப் படிய வைத்ததும் நீதான்! - உனை தேட வைத்ததும் நீதான்! - நெஞ்சைத் தெளிய வைத்ததும் நீதான்! ஓரிடுக்கிலே மனம் தவிக்கையில் ஓரமாக நான் கதவடைக்கையில் யார் நுழைந்தது எனத் தவிக்கையில் யாழ் கொடுத்தவள் நீதான் போரடுக்கிலே உடல் தகிக்கையில் போர்வைக்குள் குணம் மிக நடுங்கையில் வாளெடுத்ததும் கைக்கொடுத்ததும் வார்த்தை தந்ததும் நீதான் கவிதை தெய்வமும் நீதான்! - இந்தக் கவியின் ரசிகையும் நீதான்! - உன் செவியின் ராஜ்ஜியம் தந்தே - எனை செல்வனாக்குவதும் நீதான் நானெனப்படும் ஆணவத்தடம் நாளும் மொய்த்திடும் ஆசைத் தத்துவம் வீணெனச் சொல்லி காரம் புகட்டி வீதி விட்டதும் நீதான்! வீதி விட்டதும் தெய்வம் கண்முனம் வந்து தொட்டதும் அந்த வேளையில் சேதி வாயினில் சேரும் வண்ணமே செய்யுள் ஆனதும் நீதான்! நீதான் என்கையில் நானேது! - அடி நீயே நானாய் உளபோது நீதான் இதனைச் சொல்லுவது! அட நீயேவா இதைக் கேட்பதுவும்.... -விவேக்பாரதி 07.04.2020

எரியப் போவது விளக்கல்ல - நாம் இயங்குகிறோம் எனும் அடையாளம்! தெரியப் போவது தனித்தனியே - நாம் சேர்ந்திருப்பதன் அறைகூவல்! ஒளிரப் போவது வீட்டுக்குள் - நம் உள்ளத் திருக்கும் சிறுநெருப்பு! மிளிரப் போவது பிணிநீங்கி - நாம் மீண்டிடுவோம் எனும் நம்பிக்கை! விளக்கை ஏற்றி நடுவீட்டில் - நம் விழைவை நினைத்து வைய்யுங்கள் களங்கம் இன்றி மின்சாரம் - தனைக் கணக்காய் அணைத்து நில்லுங்கள்! கேள்வி எல்லாம் இருக்கட்டும்! - சொல் கேட்போம் என்பதைக் காட்டுங்கள் வேள்வித் தீயாய் நடுவீட்டில் - சிறு விளக்கின் ஒளியை ஏற்றுங்கள்! இருட்டில் தானே உயிர்வளரும் - அந்த இருட்டில் நம்பும் பலம்பெருகும் மிரள வேண்டா! அறைநடுவே - ஒளி மின்னும் அதுநம் சூரியனே!! -விவேக்பாரதி 05.04.2020

காலையின் நிசப்தம் என்னைக் கலக்கிய தருணத்தில்... ஏனிந்தப் பொல்லா நிசப்தம்? - அட யாரங்கே! கொண்டுவா ஏதேனும் சத்தம்! நானிந்த காலையில் நாலா புறத்திலும் நாடுகின்றேன் உன்னை நித்தம்! - உன்னை நாடாமல் தணியாது சித்தம்! விளையாடிப் பார்க்கவே இது நேரமா? - என்னை விழவைத்துச் சிரிப்பதும் அதிகாரமா? களையற்ற சக்கையாய் அறையினோரம் - நான் காத்துக் கிடக்கிறேன் நீண்ட நேரம்! புரியாமல் எண்ணங்கள் மனதிலாடும் - அந்தப் புயலோடு சிக்குண்டு இதயம் வாடும் தெரியாமல் கொல்வதா உன்றன் வீரம்? - சொல்லின் தேரேறி வரஎன்ன நல்ல நேரம்? நீயின்றி நெஞ்சகம் பாலை ஆகும் - அது நீளத் தவம்செய்யும் எந்த நாளும் தீயின்றி நான்வெறும் பொம்மை அன்றோ! - உன்றன் திரியேற அகலாவேன் உண்மை அன்றோ!! -விவேக்பாரதி 03.04.2020 பாடலைக் கேட்கப் படத்தைச் சொடுக்கவும். ( Image - Zao Wou Ki Space is silence at the City of Paris Museum of Modern Art)