விவேக்பாரதி பக்கம்

இரண்டு நாட்களுக்கு முன், இரவு மணி 2 மணிவரை கவிஞர் சுந்தராவோடு வாட்ஸாப்பில் நடந்த உரையாடலில் கம்பனை வியந்து பாடத் தொடங்கி, கம்பனை ஆட்கொண்ட கலைவாணி எங்களையும் ஆட்கொள்ள பேச்சுத் தமிழிலேயே அந்தப் பேச்சியம்மாவுக்குப் பக்திப் பாட்டு அரங்கேறியது. விவேக்பாரதி: எங்கிருந்து கொண்டுவந்து கொட்டுனதோ? கம்பனுக்கே அங்கிருந்து யாரள்ளி விட்டதுவோ? புரியலையே! நெஞ்சவொரு சொல்லுக்குள்ள நெலாத்தூரம் அர்த்தம்வெச்சு செஞ்சுப்புட்ட மகராசன் தேர்ந்ததெங்க? தெரியலையே! சுந்தரராசன்: கொட்டிக் கெழங்குவித்த கோமகளக் கூப்புடுவோம்! அட்டியில்லா மவராசி, அவனுக்குக் கொடுத்ததெல்லாம் எட்டநிக்கும் எங்களுக்கும் எறிஞ்சுவுடு; பொறுக்கியதத் தட்டுவச்சுத் தின்னபடி தமிழ்குடிச்சு பொளப்போமே! விவேக்பாரதி: ஆமாண்ணே நெசந்தானே அவளுக்கே அதுதெரியும் பூமேல நின்னவளும் புள்ளையத்தான் சோதிக்க வேவாத வெய்யிலில வேண்டியிவன் பாடினதும் பாவாம பையவந்தா பாரதிய கூப்புடுவோம்! சுந்தரராசன்: பாட்டம்மா; பாட்டனுக்கும் பேருவச்ச பாட்டியம்மா; ஏட்டம்மா; தலையிலதான் எளுதிவச்ச மவராசன் வூட்டம்மா; எங்களுக்கே ஒலகம்மா! பொலவனுங்க கூட்டம்மா; சீலையப்போல் கொணத்தம்மா வாராயோ! விவேக்பாரதி

கவிஞர் சுந்தராவின் ஒரு தேர் பந்தத்தைப் படமாக்கியபின் எனக்கும் ஒன்று எழுதத் தோன்றியது. பைந்தமிழ்ச் சோலையின் ஆண்டுவிழாவை இணைய நேரலை வழியே முடித்தபின் கொஞ்சம் தூக்கம் வராமல் (அந்த களிப்பான நினைவில்) இருந்தபோது மனத்தில் தேரிட்டு எழுதி, காலையில் தேருக்குள் பொருத்தி நிறைவு செய்த பாடல். பாடல்: நோவாத வாறுநீ நோன்புகள் காத்தெமக் கேவாழ்வு தந்திடி லேதுவே - மூவா நடைபிடி நாதா நலமேதே ரிட்டவ் வடமே பிடிக்கநீ வா! பொருள்: நாங்கள் செய்யக்கூடிய நோன்புகளை எல்லாம் காத்து, நாங்கள் நோகாதவாறு செய்து, எங்களுக்கு வாழ்வு தர உன்னால் முடியுமே! இளமை மாறாத நடையினை என்றும் பிடித்திருக்கும் அனுமந்த நாதா, எங்களை நலம் என்னும் தேரினில் இட்டு, அந்த வடத்தைப் பிடித்து நீயே உருட்டி மகிழ்வதற்கு வா! -விவேக்பாரதி

விநாயகர் காப்பு பாட்டினிலே பொருள்பற்றி ஒருவன் கேட்கப் பலநாளாய் இல்லையென்றே ஒருவன் சொல்ல ஊற்றெனவே உனதன்னை அண்ணி மேலே ஓடிவந்த திருப்பத்தாம்; இதனைத் தென்றல் காற்றினிலே ஏற்றியெங்கும் பரப்பிக் காக்கும் கடமையதை உவந்தேற்பாய் களிறே! எங்கள் பாட்டினிலே வருவதுமுன் தாய்சொல் அன்றோ? பாட்டனவன் வார்த்தையுநீ அறிவாய் யன்றோ? திருப்பத்து நாம்விட்டு நாளாச்சு நம்மை விட்டு நாளாச்சா என்பதுதான் தெரியவில்லை ஆம்விட்டுப் போவதுவும் பின்னால் சேர்ந்தே ஆரவாரம் செய்வதுமே பணியாக் கொண்டு பூம்பொட்டு நிறக்கமலத் தேவி நம்மேல் புதியபல விளையாடல் புரியும் போது தேம்புற்றுத் தளராமல் அவள்ப திக்குத் தேனாராம் பாவாரம் சூட்டி வாழ்வோம் (1) பூவின்றிக் காய்விட்டுக் கனியும் ஆகிப் பொலிகின்ற பலாவுடன் தேனும் சேர்த்துத் தாவிவரும் தமிழாலே சூட்டுங் கோதை தாளடைந்த பின்னாலும் மோனம் காத்தால் சேவித்தப் பாக்களெல்லாம் திருப்பிக் கேட்போம்! செய்யவளே செல்வமதன் பதியென் றாலும் மேவியுடன் உதவிடவே வருவா ளன்றோ? மேன்மைகொள் தமிழிழக்கச் சகியாள் அன்றோ? (2) வம்பெதற்கோ என்றவளும் வருவாள்! கேட்ட வளமெல்லாம் நல்லபடிச் சொரிவாள்! பாயும் அம்பிருக்குஞ் சொல்ல