விவேக்பாரதி பக்கம்

சிண்ட்ரெல்லா என்பது  ஒருவர் என்று நினைத்தீர்களா? கூட்டங்களில் செருப்பு தொலைத்த  தேவதைகளின் குறியீடு!  வீட்டில் பணி செய்யும் இளவரசிகளின் இலக்கிய வடிவம்!  எலிகளை நேசிக்கத் தெரிந்த  எளிமைகளின் கவிதைத்துவம்!  பூசனிக்காய்க்களைப் பூரிக்கும்  பெண்மையின் புன்னகைச் சாயல்!  பிள்ளைத்தனங்களை  கண்ணாடிக்குள் அடைக்காத பிம்பங்கள்!  முயல் குட்டிகளைக் கொஞ்சும்  மூறல்களின் வாசனைகள்!  சிலிர்க்க வைக்கும் குரல்களுக்கு  ஜீவனாம்ச பத்திரங்கள்!  உங்களுக்கே தெரியாமல்  உங்களை இளவரசர்கள் ஆக்கும்  தெய்வத தெறிப்புகள்!  சிண்ட்ரெல்லாக்களை ஆராதியுங்கள்! அவர்கள் உங்களுக்கு  காதலுடன் சேர்த்து ஞானமும் தருகிறார்கள்! சிண்டரெல்லாக்களாக மாறிப்போங்கள், அதுதான் மரணமில்லாப் பெருவாழ்வுக்கு வாசலில் கிடைத்த எளிய வழி!! -விவேக்பாரதி 23-12-21

என்னிசை கேளுங்கள் - அது இன்பத் தனிதியானம்  புன்னகை தாருங்கள் - கதை  புரிந்த மறுநிமிடம்! வாழ்த்திசை எனதாகும் - நல்ல  வார்த்தைகள் அதிலதிகம்  தாழ்த்தி இசைக்காதீர் - அது  தர்மத்தின் இசையாகும்! மங்கள இசையெனது - அதில்  மனிதர்களே கடவுள்  பொங்கிடும் உற்சாகம் - நான் பூஜை செய்யும் மதம் மெல்லிசை அதுவானால் - உமை  மென்மை மலராக்கும்  வல்லிசை ஆனாலோ - உங்கள்  வாழ்க்கையைக் கல்லாக்கும்  துள்ளிசையும் வரலாம் - உங்கள்  தூக்கம் தடைபடலாம்  உள்ளிசையாக வரும் - சில,இவ் ஊரிசை ஆகவரும்  எவ்விசை என்றாலும் - அதில் இலங்குவ(து) என்சுருதி  செவ்விசையாய் வருமே - இந்த  ஜகத்தின் நலன்கருதி  மரண இசைதருவேன் - அதில்  மரித்தவர் புகழடைவார்  சரண இசைபடைத்தால் - இறை  தரிசனம் அதிலிருக்கும்  படைக்கும் இசையெனது - எனில்  படைப்பவன் நானல்ல  கொடுக்கும் இயற்கையொன்றே - நான்  கும்பிடும் இறையாகும் இசைக்கும் கருவிகளை - என்  இதயம் சுமப்பதனால்  அசைக்கும் மூச்சினிலும் - இசை  ஆடிப் பிறக்கிறது!  வரம்பே இல்லாமல் - இசை வாழ்வாய் அமைகையிலே  மரபும் புதுமையும்தான் - இந்த  மண்ணில் உயிர்க்கிறது கணக்கு தெரிவதில்லை - நான்  காற்றில் படைக்குமிசை  மனத்துக் குளத

தம்பி, கவிஞர் வெ.விஜய் கொடுத்த ஈற்றடிக்கு எழுதிய வெண்பாக்கள்.   தலைவனை எண்ணிக் காத்திருக்கும் தலைவி  மாமன் நினைப்போடே மாதம் கழிக்கின்றேன்  காமன் கணைபட்டுக் காய்கின்றேன் - சாமத்தில்  பேய்க்கனா கண்டு புரள்கின்றேன்! காதலன்  சீக்கிரம் வந்தால் சிறப்பு! திருமணத்துக்காகக் காத்திருக்கும் தலைவன்   கன்னி பெயராகக் காத்திருந்து நோகின்றேன்! வண்ணக் கரம்கோக்க வாழ்கின்றேன் - பெண்மையின்  பூக்கரம் பற்றிப் புகழ்பெறக் கல்யாணம்  சீக்கிரம் வந்தால் சிறப்பு!  பட்டிணத்தடிகள்  இதயத்துக் குள்ளே இறைகண்டு கொண்டேன் சதையெத்துக் கென்றே சலித்தேன் -  விதியென்னும்  பேய்க்கரும்பு தித்தித்துப் பேறுதரும் நன்னாள்தான் சிக்கிரம் வந்தால் சிறப்பு! மழைக்குக் காத்திருக்கும் உழவன்  காய்ந்த வயல்வெளியால் கண்களிலே நீர்பெருக  ஓய்ந்து வலியாலே உள்நொந்தேன் - சாய்ந்தநெல்  தீக்கிரை யாகுமுன் தீரா முகில்மழை சீக்கிரம் வந்தால் சிறப்பு! மரணத்திற்குக் காத்திருக்கும் முதுமை நோய்வந்து நச்சரிக்க நோவில் உடல்கொதிக்க  வாய்வந்து பேசா வரிகுளறப் - பாய்வெந்து  யாக்கைகிடக் காமல் யமன்கொண்டு போகும்நாள்  சீக்கிரம் வந்தால் சிறப்பு!  சம்பளத்துக்குக் காத்திருக்க

எங்கள் மேஜையில் இருக்கும்  சிரிப்பு புத்தர்களில்  ஒருவருக்குக் காது கேட்காது!    மூடிக்கொண்டார்   அவர் ஏனதைச் செய்தார் என  யோசிக்கும் போதெல்லாம்  மற்றவர்கள் சத்தம்  கொஞ்சம் மந்தமாய்க் காதில் விழும்!  கண்களை மூடிக்கொண்ட  சாம்பல் நிற உடை புத்தர்  கேட்கும் சத்தங்களால் பயமடைந்து கத்துகிறார்!  வாயை மூடிக்கொண்ட  பழுப்பு நிற உடை புத்தர்  அநியாயக் குரல் கேட்டும்  வாய் திறவாதிருக்கிறார்!  எனக்கென்ன என்றமர்ந்த  காவி நிற புத்தரோ  கனவுலகில் இருந்துகொண்டு  சம்பந்தமின்றி ஜே பாடுகிறார்!  இவர்களின் சத்தம் எதுவுமே தெரியாத  அந்த நீல உடை புத்தர்  காதுகளை மூடியபடி  ஏதேதோ முனுமுனுக்கிறார்!  ஐம்புலத் தேர்ச்சி என்பது  அடக்கி ஆள்வதே அன்றி  அடக்கி வைப்பதன்று  காதுகேளாத புத்தரை  புண்ணியவான் என்று வர்ணித்து  அருகே சென்றால்,  உலகம் இருக்கும் நிலை அறியாமல்  அவர் காண்பதே உண்மையென  பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்!  என்னவோ  அதுதான் மற்றவர்களைவிட  ஆபத்தானதாகத் தெரிகிறது!  இவர்களோடு புழுதியளைந்த களேபரத்தில்  ஒருகணம் நானும்கூட புத்தனோ என்று  வியந்துவிட்டேன்! ஒருவேளை ஆனால்,  கைகளைக் கூட கட்டாத  சுதந்திர புத்தனாக விழைகிறேன்!  புத

வந்தவர் நின்றவர் சென்றவர் எத்தனை  வாழ்ந்தவர் எத்தனை சொல்லுகடீ - இன்னும்  வாழ்பவர் யாரெனச் சொல்லுங்கடீ - உயிர்  தந்தவர் எத்தனை நொந்தவர் எத்தனை  சரித்திரத் தேர்ச்சி கொள்ளுங்கடீ - எது  சரியெனக் கண்டுதான் சொல்லுங்கடீ  முன்னம் இருந்தவர் முற்றும் வளர்ந்தவர்  முழுமை அறிவு பெற்றவராம் - ஞான  முதிர்ச்சி நிலையை உற்றவராம் - வந்து  பின்னம் இணைந்தவர் பின்னம் புரிந்ததில்  பிழைத்த தெதுவும் இல்லையடீ - அந்தப்  பிழையில் வந்தது தொல்லையடீ  ஆண்ட பரம்பரை என்றுரைப்பார் அவர்  ஆண்டது மண்ணா மனங்களையா? - இல்லை  ஆற்றிய போரின் பிணங்களையா? - புகழ்  கொண்ட பரம்பரை என்றுரைப்பார் சிலர்  கொடுத்துச் சென்றது கோடியடி - பலர்  குரைத்துக் கிடக்கும் பேடியடீ  பொன்விளை பூமியில் மண்ணும் மலடெனப்  போட்டது யாரடி முள்விதையை - நிஜ போக்கில் அறிக அதன்கதையை - இங்கு  தன்விளை யாட்டுக்கு நாட்டை வளைக்கிற  தலைமை வந்த கதையென்னடீ - அந்த தகைமை கண்ட விலையென்னடீ  யாவும் உணர்ந்திட ஆழ்ந்து படிக்கணும்  யாருக்கும் யாவும் சமவுரிமை - இங்கும்  யாவர்க்கும் உண்டு பொதுவுடமை - உள்ள  நோவுக்கு நல்ல மருந்து கிடைத்திட  தேடிச் சரித்திரத் தேர்ச்சிகொள்ளு!! -விவேக்பா

சரக்க போட்டு நடக்குறப்ப  சச்சிதானந்தம்  கஞ்சா பொகைய இழுக்குறப்ப  காணாம் போகும் இன்பம்  பொம்பள சோக்கு கேட்குறப்ப  போலேநாத் கீதம்  சந்யாசமா? சம்சாரமா?  ரெண்டுக்கும் என்ன பேதம்? தொறக்க சொன்னாண்டா! அம்புட்டும்  தொறக்க சொன்னாண்டா  ஆட கூட தொறந்துப்புட்டேன்  அம்புட்டுதாண்டா!  போதத்துல பேதமில்ல கீத சொன்னது  போகத்திலும் பேதமில்ல நானும் கண்டது  போதையில நானெழக்க ஞானம் வந்தது  போகும் முன்னே சொல்லித் தரேன் கேளு நல்லது!  ஒருத்தனுக்கு ஒருத்தியின்னு யாரு சொன்னது? முருகன் பக்கம் கிஸ்னன் பக்கம் ரெண்டு நிக்குது  பொறப்பு வரும் எறப்பு வரும் பொதுவில் விட்டுடு  போற வரைக்கும் வாழ்க்க உன்து இன்பம் தொட்டுடு  ஒடம்ப வளர்க்க உசுர் வளரும் ஒருத்தன் சொன்னாண்டா  ஒடம்பு வெறும் சாம்பலுன்னு இன்னொருத்தன் நின்னாண்டா  ஒடம்பெதுக்கு உசிரெதுக்கு தெரியவில்லடா  உண்மையெல்லாம் தேவயில்ல உணர்ச்சி போதும்டா!  விவேக்பாரதி  03-11-2021

சுவாமி விவேகானந்தரின் “கடவுளுக்கான தேடல்” என்ற ஆங்கிலக் கவிதையை ஒரு கட்டுரைக்காக தமிழில் மொழி பெயர்க்க நேர்ந்தது... அதுதான் இது!  மூலக்கவிதை -  Quest For God by Swami Vivekananda - Quest For God Poem (poemhunter.com) குன்றில் வெளியில் மலையின் தொடரில் கோயில் ஆலயம் மசூதியில் , குர் - ஆன் பைபிள் வேத வரிகளில் குறியாய் உன்னைத் தேடிநின்றேன் ! என்றோ காட்டில் தொலைந்த கன்றாய் ஏக்கத் தோடே நானழுதேன் ! எங்கே சென்றாய் ? என்றேன் அன்பே ! எதிரொலி ‘ சென்றேன் ‘ என்றிடவே !   ஆண்டுகள் நாட்கள் இரவுகள் கழிய அறிவில் சிறுபொறி கனன்றது ! அல்லும் பகலும் நிறம் மாறுகையில் இதயம் இரண்டாய்ப் பிளந்தது ! தாண்டும் காலம் வானிலை திறந்து தண்ணீர்க் கங்கைக் கரைநின்றேன் தூசின் நடுவே எரியும் கண்ணீர்  நீர் ஓசையுடன் நானழுதேன் !   ‘ கருணையின் பக்கம் எனக்குக் காட்டுக கதியடைந் தோரின் வழியில் ‘ என கடவுள் பெயர்கள் சொல்லித் துதித்தேன்  காலச் சாத்திரம் கடைபிடித்தேன் ! உருகிய நீருடன் ஆண்டுகள் கரைய ஒவ்வொரு கணமும் யுகமாக , உறுதுயர் நடுவில் என்றனை ஆஹா  உயர அழைத்தது குரலொன்று  இதமாய் எழுந்த அந்

இன்ஸ்டாவில் இந்தப் படத்தைக் கண்டதும் இதயம் சொன்னது -  கலைந்திருக்கும் கூந்தல் என்னைக் கலைக்கப் பார்க்குதடி  கண்ணுக்குள்ளே இருக்கும் காந்தம் என்னை அழுத்துதடி  சிலைநீ என்றே நினைத்துத் தீண்டக் கைகள் துடிக்குதடி  சீக்கிரமாக போனாயே என இளமை படுத்துதடி  விரலின் நகங்கள் முத்துப் பறல்கள் முதுகில் அரிக்குதடி  விளையாடித்தான் பார்க்கக் காலம் விம்மி அழைக்குதடி இரவெல்லாம் உன் நினைவில் நிலவு உருகி வழியுதடி  இருக்கும் மேகம் அதிலே வழுக்கி தரையில் விழுகுதடி!! விவேக்பாரதி 24-10-2021

ஆழ்நினைவில் இருட்குழியில் துளியாய் விழுந்தோம்,    அறிவுவர உருவம்வர மெதுவாய் வளர்ந்தோம், வீழ்கையிலே வீல்வீலென் றழுதே விழுந்தோம்,    வீற்றிருந்து நேற்றிருந்த தன்மை மறந்தோம்,   சொந்தங்கள் பந்தங்கள் சூழ்ந்தே வளர்ந்தோம்,    சுறுசுறுப்பு சேர்கையிலே அச்சம் துறந்தோம் சிந்தனைகள் மெருகேறத் தானாய்ப் பயின்றோம்,    சிலபலவாய் உணர்வலைகள் நீந்திக் கடந்தோம், வந்தவையும் சென்றவையும் எல்லாம் அறிந்தோம்,    வாசலுக்கு வாசல்வரும் மாற்றந் தெளிந்தோம், எந்தவித பேதமுமே இல்லாது ழைத்தோம்,    எப்படியோ ஒருபொழுதில் அயர்வைப் பிடித்தோம்,   இடையில்வரும் எதனோடோ நம்மை இணைத்தோம்,    அதுநாம்தான் நாமதுதான் என்றே நிறைத்தோம், உடைமையெனும் ஒன்றிற்காய் ஓடிக் களைத்தோம்,    ஒருவயதில் அமைத்திக்காய் எல்லாம் முடித்தோம், நடைமுடிந்து நிற்கின்ற நேரம் நெருங்க     நல்லபொழு தாயமைய நாமும் நினைக்க எடைதீரும் மேகம்போல் வாழத் துடிப்போம்    இதுதானே வாழ்வென்னும் பாடம் படிப்போம்!! -விவேக்பாரதி  17-05-2019 

ஷோபனா ரவி முகநூலில் பதிவிட்டிருந்த கவிதை ஒன்று, என்னை சரயு நதிக்கரையில் கொண்டு நிறுத்தியது... பாருங்கள்!  ஆழ்ந்த மௌனத்திலே - தனியோர்  ஆற்றங் கரைநிழலில்  வாழ்ந்திருந்தேன் ராமா - கண்முன்னே  வண்ணப் படகுதந்தாய்  ஏற்றிவிட்டாய் ராமா - நீயே  ஏறித் துடுப்புமிட்டாய்  மாற்றுரை ஏதுமின்றி - நதியின்  மடியில் தவழ்ந்துசென்றோம்  பிறவிக் கடல்பெரிது - அதிலே  பிழைக்கும் வழியரிது  அறிவித்தனை ராமா - நானும்  ஆம்மட்டும் போட்டுநின்றேன் ஆறு கடல்நெருங்க - நதியின்  ஆற்றல் பெருகிவிட  ஆறுதல் சொல்லிவைத்தாய் - பிறகு  அருகிலுனைக் காணோம்  கடலை அடைந்துவிட்டேன் - அடடா  கைகளில் என்துடுப்பு உடலை உளமியக்கும் - அதுபோல்  ஊமை அலையியக்க  நாட்கணக்காய் கடலில் - உன்னை  நாடியே செல்லுகிறேன்!  கேட்கிறதா ராமா - எனது  கின்னர நெஞ்சுமொழி? இரவிலெல்லாம் பாடல் - பகலில்  இயல்புடனே தேடல்  உறவில்லெல்லாம் ஊடல் - உனைநான்  ஒருதரம் பார்க்கணுமே  கண்முன் வருவதற்கேன் - நீ  காலம் கடத்துகிறாய்? உண்மை அறியக்கொடு - ராமா  உடைமை எடுத்துக்கொள்ளு படகினை நீயிக்கும் - வரையில்  பயமிலை நெஞ்சினிலே  துடுப்பு கைக்குவர - கணமும்  துடிப்பதேன் பேரரசே  கடலின் அலைகளெல்ல

சந்தவசந்தம் குழுமத்தில் பாரதியாரின் நூற்றாண்டு நினைவை ஒட்டி நடத்தப்பட்ட கவியரங்கில் படைத்த கவிதை...  சொல்லக் கொதிக்குதடா - மனம்  சோர்வினில் வீழுதடா - கரம்  கொல்லத் துடிக்குதடா - நெஞ்சில் கோபத்தீ மூளுதடா! சின்னஞ் சிறுவர்களை - ஒரு  சித்திரம் நேருடலை - எழில் மின்மினிப் பூச்சிகளை - ஒளிர்  மின்னலின் கீற்றுகளை பிஞ்சுப் பசுமைகளை - மண்ணில்  பிறை மதியங்களை - இறை  கொஞ்சும் மனதுகளை - பயம்  கொள்ளாத கன்றுகளை  காமத்தின் ஆசையினால் - வெறும்  காயத்தின் இச்சையினால் - ஒரு  மாமிசம்போல் சுவைக்கும் - கெட்ட  மனித மிருகங்களை  சொல்லக் கொதிக்குதடா - கரம்  கொல்லத் துடிக்குதடா!  வேலி இடத்திலுளான் - பயிர்  மேயும் கதைபடித்தோம் - தாய்க்குத் தாலி கொடுத்தவனே - மகள்  தன்னைத் தொடுதல்கேட்டோம்  பக்கத் திருப்பவரே - வீட்டுப்  பாவை விளக்கணைக்க - அவள் துக்கத்தில் மூச்சுவிட - எனத்  துயர்களை நேரில்கண்டோம் இத்தகு பாவிகளை - உள்ளில் இரக்கமில்லாதவரை - வெறும்  செத்தைக் குணத்தரவைத் - தினம்  செய்திகளின் வழியே  சொல்லக் கொதிக்குதடா - கரம்  கொல்லத் துடிக்குதடா!  பெண்மையைத் தெய்வமென - தினமும்  பேச்சுகள் பேசுகிறோம் - எனில்  உண்மையில் உள்மன

மறந்து போவதில் இருக்கும்  மகத்துவம் சொல்கிறேன்!  உங்களுக்குள் ஒட்டித் திரியும்  கொஞ்சூண்டு இறைமையை  மனிதத்தைக் கடந்து  ஸ்பரிசிக்க முடியும்!  போன வருடத்தில் இந்த நாளில்  இத்தகைய வார்த்தை சொல்லி  திட்டியவன் எதிரே வந்தாலும்  நம்மை அறியாமல்  புன்னகை தோன்றும்!  பார்க்கும் அனைத்தையும்  புத்தம் புதிதாகவே  பார்க்க முடியும்  இன்று புதிதாய்ப் பிறந்தோம்  என்பதெல்லாம்  இன்னும் அருகில் புலப்படும்!  சில பாடல்கள்,  சில சொற்கள்,  சில இசைகள்,  சில தனிமைகள், சில முகங்களைத் தவிர  வேறெதுவும் உங்களைச்  சலனப்படுத்திவிட முடியாத  ஜென் நிலை கிடைக்கும்...  எத்தனை நிரப்பினாலும்  காற்று கழன்றோடும்  ஓட்டை பலூனைப் போல  கனம் கொள்ளாத மனம்  தட்டையாகவே இருக்கும்! கர்வம்,  ஒரு சிட்டிகையும் ஏறாது!  அகிம்சை  உயிரின் இயல்பாகிவிடும்! சதா அலையடிக்கும் மனசு சில நேரங்களில்  உள்ளிழுத்துக் கொண்ட கடலாய்  ஊமையாகும்!  தத்துவம் அறிந்தும்  அதனைச் சாதனை என்று எண்ணாத  சாதாரண ஞானியாய்,  அத்தனை உணர்ச்சியையும்  புதிதாய்த் தரிசிக்கும் குழந்தையாய்,  நடித்தலை உடல் மேல்  பூசிக் கொள்ள தேவையற்ற  ரகசிய பார்வையாளாய், வாழும் கணங்களை  வசந்தத்தோடு ப

நேற்று கவியரசர் கண்ணதாசனின் நினைவு தினத்தையொட்டி நண்பர்கள் ஒரு படத்தை வரைந்து பதிவிட்டிருந்தனர். கோப்பையிலே என் குடியிருப்பு என்று பாடிய கவியரசரை நினைந்து, கோப்பைக்குள் அவர்கள் இட்டிருந்த ஐஸ் கட்டிகள், எனக்குப் பிறர் காயம் தணிக்க ஒத்தனம் கொடுக்கும் மருந்தாகவும் காட்சி அளித்ததாக அவர்களிடம் குறிப்பிட்டேன். பின்னர் சில நொடிகளில் பிறந்தது, இந்தக் கோப்பையில் இரங்கற்பா...  கொஞ்சம் கொஞ்சம் என்னைத் தொட்டுக்  கொஞ்சிய கோமகனே - உன்  கோபம் எல்லாம் என்னில் கரைத்துக்  குழந்தை ஆனவனே  அஞ்சேல் என்ற கிருஷ்ணன் காட்சி  என்னில் கண்டவனே - உடன்  அஞ்சுகக் கைகள் பஞ்சனை எல்லாம்  அளந்து கொண்டவனே! அரசியல் மேடை உரசல்களில் நீ  அமைதி இழக்கையிலே - எனை  ஆரத் தழுவி ஈரக் கனவில்  அமிர்தம் உண்டவனே விரசமும் தெய்வ விஷயமும் பாடி  விதைகள் செய்தவனே - உன்  விரலில் பேனா, அடுத்தது என்னை  விதந்தெ டுத்தவனே  என்னைப் பாடிய உன்னைக் கொஞ்சம்  எண்ணிப் பாடுகிறேன் - நீ  என்னில் கரைந்த நொடிகள் எண்ணி  ஏக்கம் சூடுகிறேன்  மின்னல் என்னில் கண்டாய் அப்பா  மீண்டும் அதைபோலே - யார்  மீட்ட வருவார் கோப்பை நான்தான் வீணை ஆகின்றேன் கோப்பை பெற்ற கவிஞர் பல

கனவில் யாரிடமோ நான் சொன்ன கவிதை ஒன்றை கூடிய மட்டும் நகலெடுத்துள்ளேன்... புதியநடை புதியமொழி புதிய சிந்தை  புதுப்பாடல் நாள்தோறும் கிடைக்க வேண்டும்  மதியலொரு புதுமின்னல் நாளும் வந்து  மனதிலுள்ள இருளெல்லாம் விலக்க வேண்டும்  எதினிலினிமை எனத்தேடும் எண்ணம் அற்று  எதுபுதுமை எனநானும் தேட வேண்டும்  இதையுன்றன் சன்னிதியின் வரமாய்க் கேட்பேன்  இறைவாநீ மனம்குளிர்ந்து வழங்கு வாயே   பழமையிலே வேரூன்றி புதுமை காணும்  பக்குவத்தை நீகொடுத்தால், பூமி வாழ  மழைதருமோர் பயனெனவே வாழ்வேன் அன்றி  மண்ணுக்கு நான்பாரம் ஆக மாட்டேன்  எழுதுகிற பொழுதினிலென் அகத்துக் குள்ளே  ஏகாந்தமாய் உண்மை நிலைக்க வேண்டும்  முழுதுமெனைப் பிழிந்தாலும் மீண்டும் மீண்டும்  முதுகெலும்பை நானிமிர்த்தும் வலிமை வேண்டும் ஓடச் சலிக்காத கால்கள் வேண்டும்  ஒதுங்குதற்கு அன்பர்கள் நீழல் வேண்டும்  தேடித் தவிக்காத பாதை வேண்டும்  தெளிவாக என் தேடல் நிகழ வேண்டும்  பாடிக் களிக்கின்ற நாட்கள் வேண்டும்  பயம்வேண்டும் கூடவே துணிவும் வேண்டும்  வாடிக் கழல்சேர்ந்து வீழும் போது  வள்ளல் கரங்களெனை அணைக்க வேண்டும்!!  -விவேக்பாரதி 16-10-2021

இரு தினங்களாய் உடல் நோவு. சாதாரண சளிபோல் தெரிந்தாலும் போகப்போக புரிந்தது விஸ்டம் டீத் என்னும் கடவாய்ப் பல் முளைப்பது... அதன் வலி பொறுக்க மாட்டாமல் இன்று வந்த கவிதை... உள்ளே ஞானம் வளர வளர  உணரும் வலி அதிகம்  ஒவ்வொரு கணமும் ஒவ்வொன்றாக  உதிரும் பயம் அதிகம்  தள்ளாடிடுமோர் மயக்கம் தோன்றத்  தாக்கும் சுமை வளரும்  தாக்கித் தாக்கிக் கடைசியில் முழுதும்  தளர்த்தும் வகை பெருகும்  இதனிடை என்னைக் காப்பாற்றிடவே  ஈஸ்வரி முன் வருக  ஈஸ்வர பாகம் இருந்தது போதும்  இறையோ டெதிர்வருக  நானா எதுவா நிச்சயம் அறியா  நாடகம் குழப்பிவிடும்  நடுங்கி நடுங்கிப் பிறக்கும் இசையில்  நாவொரு பாட்டுதரும்  வானே மனதில் இறங்கியதைப்போல்  வலுவாய் விசையிழுக்கும்  வாங்கிக் கொள்ளும் தேகம்  உடனே  வழியில் கால் வழுக்கும்  இதனிடை என்னைக் காப்பாற்றிடவே  ஈஸ்வரி முன்வருக  ஈஸ்வர பாகம் இருந்தது போதும்  இறையோ டெதிர் வருக  புதுப்புது இடிகள் புயல்பல மின்னல்  புஜங்களில் நடனமிடும்  புல்லன் உடம்பில் பூகோளங்கள்  புரளத் திரண்டுவரும்  அதுபொய் என்றும் இதுபொய் என்றும்  அறியும் தருணம் வரும் அப்போதெல்லாம் இதயக்கூட்டில்  அணுக்கள் துண்டுபடும்  இதனிடை என்னைக

- ஒலி வடிவில் கேட்க படத்தத்தைத் தொடவும்-  இன்று மாலை மயிலாப்பூரில் இசைக்கவி ரமணன் ஐயா உரையாற்றிய  ‘மாதம்தோறும் மகாகவி’ நிகழ்ச்சிக்குச் சென்றிருந்தேன். இது கொரோனா ஊரடங்குக்குப் பின் கலந்துகொள்ளும் முதல் நேரடி நிகழ்ச்சி. நான் சென்ற நேரமோ என்னவோ, பாரதியை எழுத வைத்தது எது என்பதுதான் உரையின் தலைப்பாக இருந்தது. உரை நடந்த ஒரு மணி நேரம் 4 நிமிடங்களையும் உள்ளத்துக்குள் பொத்திப் பொத்தி ரசித்தேன். என்னைக் கண்ட மகிழ்ச்சியில் உரையின் நடுவே ஐயாவும் இரண்டு மூன்றுமுறை என்னைக் குறிப்பிட்டார். அதில் ஒருமுறை “கனவுக்கும் நனவுக்கும் நடுவினிலே ஒரு கள்ளத் தாழ்வாரம்” என்றொரு வரியை அப்படியே உதிர்த்துவிட்டு, மீதத்தை விவேக்பாரதி நிரப்புவான் என்று சொல்லிவைத்தார்.  நவராத்திரிக்கு பராசக்தி வெவ்வேறு வடிவங்களில் எனக்கு முதல் சொல் கொடுத்துக்கொண்டே இருப்பாள். இன்று இசைக்கவி வாயால் அவள் சொன்னதும் உள்ளே ஆலை வேலையைத் தொடங்கிற்று. வேலையெல்லாம் முடித்து கணினியைத் தொட்டதும் விரிந்திருக்கது இதோ-  கனவுக்கும் நனவுக்கும் நடுவினிலே ஒரு  கள்ளத் தாழ்வாரம் - அது காளியை நேரினில் கண்டு ரசித்திடும்  கவிதைக்(கு) ஆதாரம்!  மனமொரு படகென அத